นิทานนกอินทรี

ที่มา เว็บไซต์ http://www.thaisermons.com/

มีเรื่องเล่าถึงชาวไร่คนหนึ่ง ขณะเดินอยู่ที่ตีนเขา ก็ได้พบไข่ของนกอินทรีฟองหนึ่งตกลงมาจากรังแต่ยังไม่แตก เขาจึงเก็บเอาไปที่ไร่ให้แม่ไก่ที่กำลังกกไข่ของมันลองฟักดู ในไม่ช้า แม่ไก่ก็ฟักจนลูกนกอินทรีออกมาจากไข่พร้อมๆกับลูกของมัน ลูกนกอินทรีทองจึงเติบโตขึ้นพร้อมกับพวกลูกไก่ มันจะเดินตามแม่ไก่และส่งเสียงร้องเหมือนลูกไก่ มันจะหัดคุ้ยเขี่ยหาอาหาร พวกแมลงและใส้เดือนไปตามเรื่อง พอโตมาหน่อยลูกนกอินทรีทองก็ขยับปีกได้เช่นไก่กระทงทั้งหลายที่พยายามหัดบินแต่มันก็สามารถบินได้เพียงเรี่ยไปพื้นดินเหมือนกับพวกพี่น้องไก่ของมัน วันหนึ่ง ขณะที่นกอินทรีทองกำลังเติบใหญ่ และกำลังคุ้ยหาเศษอาหารอยู่ที่พื้นดิน มันก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าและมองเห็นนกอินทรีตัวใหญ่บินถลาร่อนอยู่ในบนเวหาสีคราม แม้ว่าสายลมค่อนข้างแรงแต่มันก็ไม่สะทกสะท้าน กลับกางปีกสีทองออกสะท้อนกับแสงตะวัน สวยงามและน่าประทับใจยิ่งนัก “แม่เจ้าโว้ย...ช่างสง่างามอะไรเช่นนั้น” นกอินทรีหนุ่มตะโกนบอกพวกไก่ พร้อมกับชี้ไปท้องฟ้าและถามว่า “ใครรู้บ้างว่านั่นเป็นตัวอะไร?” “นั่นคือเจ้าแห่งฟากฟ้า เป็นพญานกอินทรีทอง” ไก่หนุ่มตัวหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ร้องตอบ “พญานกอินทรีย่อมอยู่บนฟากฟ้า...ส่วนเราเป็นแค่ไก่กระจอกๆ มีสิทธิแค่เดินอยู่บนดิน อย่าสะเออะโบยบินเหินหาวเลย” นกอินทรีทองจึงกลายเป็นไก่ นานวันเข้าก็แก่ตัวลงอย่างไก่ และสุดท้ายก็ตายไปอย่างไก่ เพราะตัวมันเชื่อมั่นว่าตนเองเป็นไก่! (ที่มา : นิทานเซนเรื่อง นกอินทรี โดย นพ.ประสาน ต่างใจ จากเว็บของ Google)

บทเรียน จากพระคัมภีร์ เมื่อพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ขึ้น พระองค์ตั้งพระทัยที่จะให้มนุษย์เป็นอมตะ และมีอำนาจในการปกครองสรรพสิ่งบนพื้นโลก (ปฐก. ๑.๒๘) แต่เมื่อมนุษย์ไม่เชื่อฟังพระเจ้า กบฎและทำความผิดบาป เขาก็ตกจากฐานะและสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง แม้กระทั่งชีวิตของตนเอง (ปฐก. ๓) แต่เมื่อใดก็ตามที่มนุษย์ได้มาหาพระเยซูคริสต์ กลับใจ บังเกิดใหม่ ต้อนรับพระองค์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด มนุษย์ได้คืนฐานันดรอีกครั้ง และกลับมีพลังอำนาจเหมือนเดิม แต่ก็มีคนจำนวนมากที่เชื่อในพระเยซูแล้วแต่กลับไม่ตระหนักถึงพลังอำนาจที่ได้รับมา เขาไม่รู้ว่าตนเองเป็นนกอินทรี แต่ยังคงคิดว่าตนเองเป็นเพียงไก่ตัวหนึ่งเท่านั้น พระคัมภีร์บอกถึงฐานะที่แท้จริงของคริสเตียนดังนี้ “แต่บรรดาผู้ที่รอคอยองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยความหวัง จะฟื้นกำลังขึ้นใหม่ เขากางปีกทะยานขึ้นเหมือนนกอินทรี พวกเขาจะวิ่งไปโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พวกเขาจะเดินไปโดยไม่อ่อนระโหยโรยแรง” (อสย. 40:31) “เช่นนี้แล้วเราจะว่าอย่างไร? ถ้าพระเจ้าทรงอยู่ฝ่ายเรา ใครเล่าจะต่อสู้เราได้” “ในสถานการณ์ทั้งปวงเหล่านี้ เราเป็นยิ่งกว่าผู้พิชิต โดยทางพระองค์ผู้ทรงรักเราทั้งหลาย” (รม. 8:31,37)